Dlaczego pies wyje?

Wyjący pies

Zacznijmy od początku – skąd pochodzi dzisiejszy pies?

Nasz najbardziej popularny czworonożny domownik czyli pies, jest prapraprzodkiem wilka szarego. To pierwsze udomowione zwierzę przez człowieka, wiernie służy nam od około 20 tysięcy lat. Po raz pierwszy psa udomowiano na terenie Azji i stamtąd rozprzestrzenił się po całym świecie. Pies domowy odziedziczył wiele cech po swoim przodku, a jednym z ważnych elementów tego spadku jest określony zespół zachowań. Taki zespół nazywamy etogramem. W skład tego etogramu wchodzą zachowania komunikacyjne w tym wycie.

W zależności od rasy i użytkowości, wyróżniamy psy o bardzo wielu „wilczych” cechach zachowania i takie, które dawno zapomniały o swoim przodku. Dlatego niektóre psy prawie w ogóle nie wyją, inne natomiast przedkładają wycie nad szczekaniem. Mimo wszystko każde zwierzę musi posiadać umiejętność komunikowania się zarówno z osobnikami swojego gatunku, jak i z wszystkimi, z którymi współżyje na jednym terytorium.

W jaki sposób porozumiewają się psy?

Psy komunikują się m.in. poprzez mowę ciała, komunikaty chemiczne (zapach) i werbalne, a także dotyk. Komunikaty werbalne, w przypadku psów zwane czasem wokalizacją, to przede wszystkim:

szczekanie,

 wycie,

 skomlenie,

 warczenie,

 piszczenie,

 mruczenie.

O ile wycie u wilków służy do podkreślenia swojej pozycji, odstraszenia wroga czy zwołania stada, o tyle u psów wycie wyraża przede wszystkim emocje. Oczywiście wilki również okazują swój nastrój poprzez wokalizację, np. radosne wycie po udanym polowaniu czy przejmująco smutne po stracie członka stada.

Dlaczego współczesny pies wyje?

Wśród najważniejszych należy wymienić:

 Zachowanie terytorialne

Podobnie jak u wilków, pies wyje, gdy chce zakomunikować „prawo” do terytorium. Tego rodzaju wycie jest częste u niekastrowanych samców, szczególnie ras pierwotnych, w okresie wiosennych rui lub sytuacji, kiedy w najbliższym otoczeniu pojawił się nowy samiec.

 Sygnał ostrzegawczy

Przykładowo przed zbliżającym się intruzem (mimo wszystko psy w takim przypadku wolą zastosować szczekanie).

 Nuda

Wycie jest często spotykane u psów przebywających w kojcach, na łańcuchach lub pozostawionych samotnie na długi czas w ogrodzie. Jest to m.in. sposób na rozładowanie napięcia. Jeżeli w okolicy jest kilka takich psów, mogą zacząć ze sobą niejako rozmawiać. Psy, mimo że nie są stadne tylko socjalne, zachowały wiele stadnych zachowań. Wystarczy, że w okolicy zacznie wyć czy szczekać jeden pies, zaraz dołączają się do niego wszystkie pozostałe. Podobnie jest z naśladowaniem syren strażackich lub innych podobnych do wycia dźwięków . Wiele psów dołącza się wtedy swoim wyciem to tych sygnałów.

 Strach

Często połączony z nudą i frustracją, jest jednym z objawów np. zaburzeń separacyjnych. Pies pozostawiony sam w domu odczuwa lęk i tęsknotę wynikającą z odosobnienia i utraty kontaktu z opiekunem. Powoduje to właśnie wystąpienie u psa zachowań mających na celu zakomunikowanie otoczeniu, że jest mu źle. W tym przypadku wycie jest także próbą przywołania opiekunów. Co więcej, kiedy pojawia się strach czy lęk (przed głośnym dźwiękiem, intruzem, nieznanym zapachem itp.), pies wyjąc, niejako przywołuje nas do siebie. Tak robią wilki, jego dalecy kuzyni. W końcu w grupie jest zawsze bezpieczniej.

 Chęć zwrócenia na siebie uwagi opiekunów

Czasem psy uczą się, co należy zrobić, aby opiekun zwrócił na nie uwagę i się nimi zajął. Takim zachowaniem może być właśnie wycie lub szczekanie. Chcąc jak najszybciej uciszyć psa, aby sąsiedzi nie zaczęli się na niego skarżyć, tak naprawdę go nagradzamy. Sprawiamy tym samym, że pies zacznie wykorzystywać ten sposób, by osiągać swoje cele.

 Zachowanie wyuczone

Kiedy pies jest uroczym, mały szczeniakiem, śmieszy nas, gdy udając dorosłego psa, wyje. Często go za to nagradzamy, a nawet prowokujemy go do wycia. Gdy pies dorośnie, a wciąż zdarza mu się wyć, opiekunowie denerwują się na niego bądź stosują kary. Pies nie rozumie, dlaczego zachowanie, które powodowało dobry nastrój opiekuna i przynosiło nagrody, nagle jest przyczyną kary. Doprowadza to do pogorszenia samopoczucia psa, a tym samym jeszcze częstszej wokalizacji.

 Smutek lub ból

Smutne psy, np. z powodu utraty ukochanego towarzysza lub opiekuna, bardzo często okazują swój stan, wyjąc. Podobnie dzieje się w przypadku cierpienia fizycznego – jest to niejako wołanie o pomoc. Wiele takich wzruszających momentów uwieczniono.

Kiedy wycie psa staje się problemem ?

Biorąc pod uwagę fakt, że psy obecnie nie żyją w stadach, oznacza to, że zazwyczaj nie muszą wzajemnie ostrzegać się przed drapieżnikami czy komunikować swojego udanego polowania. Dlatego też wokalizacja u psów często przybiera formę zaburzoną. Niejednokrotnie nadmierna wokalizacja jest przyczyną, która skłania opiekuna zwierzęcia do odwiedzenia behawiorysty. Trzeba jednak pamiętać, że nie każdy pies, który wyje, ma problemy behawioralne. Co więcej, karanie psa za wycie czy szczekanie, można porównać do wyciągania konsekwencji wobec człowieka, który… mówi.

Pamiętajmy, że zawsze możemy zasięgnać porady profesjonalnego behawiorysty w celu rozwiania swoich wątpliwości – lepszego zrozumienia psiej duszy.

Zobacz powiązane artykuły:

JAK NAUCZYĆ PSA ZOSTAWAĆ SAMEMU W DOMU?

JAK PORADZIĆ SOBIE Z LĘKIEM SEPARACYJNYM?

JAK ROZPOZNAĆ, ŻE PSA COŚ BOLI?

JĘZYK CIAŁA PSA - OBJAWY STRESU I DYSKOMFORTU