Pies asystujący – więcej niż towarzysz

Każdy z nas doskonale zna powiedzenie, że pies jest najlepszym przyjacielem człowieka. Jeżeli ktokolwiek ma co do tego wątpliwości, niech tylko spojrzy na psy asystujące. Czworonożni opiekunowie dają dobry do naśladowania przykład, nie tylko innym psom, ale również ludziom.

Pies w pełni akceptuje człowieka, takim jakim jest. Nie wadzi mu jego niepełnosprawność lub niedoskonałości. To bardzo ważne i daje ludziom poczucie pewności siebie. Pozwala otworzyć się bardziej na świat zewnętrzny. Pies asystent nie jest więc wyłącznie pomocą praktyczną. Być może przede wszystkim, pomaga uczestniczyć w społeczeństwie, motywuje do działania, prowokuje wzmożoną aktywność i pomaga skupić się na teraźniejszości.
Zresztą… jak tu się nie uśmiechać, gdy po domu kręci się jeden z tych cudownych czworonogów.

Psich pomocników możemy rozróżniać na podstawie pełnionych funkcji, np.

 Pies przewodnik – jest to pies wyszkolony indywidualnie do pomocy osobie niewidomej lub niedosłyszącej. Do jego zadań należy pomoc w swobodnym poruszaniu się w przestrzeni publicznej.

 Pies asystent – można spotkać się również z określeniem „pies serwisowy”. Psiaki te są wyszkolone według potrzeb danej osoby. Są w stanie otwierać szafki, pomóc właścicielowi się ubrać czy zapalać i gasić światło.

 Pies szkolony do pomocy osobom niesłyszącym. Jego zadaniem jest informowanie właściciela o ważnych dźwiękach z otoczenia. Psiaki te potrafią dostosować działania zarówno do dźwięku dzwonka do drzwi, jak i syreny alarmowej.

 Psy szkoli się również pod kątem ostrzegania właścicieli przed atakiem epilepsji.

Wiedząc jak ważna jest praca tych psów, pamiętajmy aby im w tej pracy nie przeszkadzać. Według polskiego prawa, osoba niepełnosprawna ma prawo wstępu z psem asystentem do następujących miejsc i ich otoczenia:

 administracji publicznej,

wymiaru sprawiedliwości,

kultury,

oświaty,

szkolnictwa wyższego, nauki,

opieki zdrowotnej,

opieki społecznej i socjalnej,

obsługi bankowej,

handlu,

gastronomii,

usług,

turystyki,

sportu,

obsługi pasażerów w transporcie kolejowym, drogowym, lotniczym, morskim lub śródlądowym, świadczenia usług pocztowych lub telekomunikacyjnych oraz innych ogólnodostępnych budynków przeznaczonych do wykonywania podobnych funkcji, w tym także budynków biurowych i socjalnych.

Należy jednak pamiętać, że warunkiem  skorzystania  ww. z uprawnienia, jest wyposażenie psa asystującego w uprząż oraz posiadanie przez osobę niepełnosprawną certyfikatu potwierdzającego status psa asystującego i zaświadczenia o wykonaniu wymaganych szczepień weterynaryjnych. Osoba niepełnosprawna nie jest jednak zobowiązana do zakładania psu asystującemu kagańca oraz prowadzenia go na smyczy.

Naszą lekturę można podsumować jedynie słowami Josha Billingsa – „Pies jest jedynym stworzeniem na ziemi, które kocha Cię więcej niż siebie samego.”

Zobacz powiązane artykuły:

JAK CZĘSTO WYCHODZIĆ NA SPACERY Z PSEM?

10 POTRAW, KTÓRYCH NIE POWINIEN JEŚĆ PIES?

4 SZTUCZKI, KTÓRYCH NAUCZYSZ PSA

JAK NAUCZYĆ PSA ŻEBY NIE CIĄGNĄŁ NA SMYCZY?